Hoofdmenu

Toneel is niet blijvend

Toneel is niet blijvend

Genre: Biografie
Auteurs: Attila Bellus en Robert Boer
ISBN: 97-890-79418-00-8 (Softcover)
Prijs: € 15,-
Vierde druk: maart 2014
Huidige status: Uitverkocht
E-boek verschenen: 26 juli 2014
Prijs e-boek: € 9,-
Website: www.jvank.nl/GeorgetteRejewski

Inhoud.
Georgette was in haar tijd een fijnzinnige, mooie actrice. Ze vertolkte meermaals Mrs Higgins in My Fair Lady: in het begin met haar goede vriend Wim Sonneveld en later tijdens de voorstellingen van FORUM. Ze gaf mede vorm aan de Nederlandse televisie in de beginjaren. Ze speelde in allerlei series met als bekendste Flodder met Coen van Vrijberghe en als gast in de eerste afleveringen van Medisch Centrum West.
Als filmactrice kreeg ze een rol in ‘A bridge too far’ van Richard Attenborough’ met Sean Connery als tegenspeler. Het persoonlijke verslag van de ontmoeting met de regisseur en de beroemde acteur behoort tot de hoogtepunten van het boek. Daarnaast heeft ze een indrukwekkende staat van dienst als spraak- en speldocente aan de Amsterdamse Toneelschool en aan de Kleinkunstacademie. Zonder overdrijving kan men zeggen dat ze vrijwel alle spelers die in de vorige eeuw naam hebben gemaakt kende, hetzij als docent of medeleerling tijdens haar eigen leerjaren aan de toneelschool (Georgette Hagendoorn, Ko Arnoldi, Wim Kan), hetzij als collega in de vele producties waarin ze een rol speelde (Ank van de Moer, Cruys Voorbergh, Joop Doderer, Jeroen Krabbé en Willeke Alberti), hetzij als leerling (Piet Römer, Ramses Shaffy, Henk van Ulsen, Erik Vos, Helmert Woudenberg).
Maar zij was ook een warme, spirituele vrouw die op haar ontelbare leerlingen een blijvende invloed heeft gehad, zoals blijkt uit de interviews met een aantal oudleerlingen, die het boek besluiten.
Het boek is gebaseerd op gesprekken die Attila Bellus en Robert Boer — eveneens oud-leerlingen van Georgette — met haar voerden in het verzorgingstehuis ‘Huize Anna’ in Middenbeemster.
Georgette over zichzelf:
Ik ben altijd zo geweest, dat ik nooit met alle winden meewoei. Ik ging nooit mee om een borreltje te drinken of om gekke dingen te doen. Ja! Dat kun je jezelf eigenlijk niet permitteren, tenzij ze niet buiten je kunnen. Anders pikken ze niet, dat je anders durft te zijn dan zij. Daar heb ik soms erg last van gehad.

Toen ik voor de oorlog van de toneelschool afkwam, was dat net een periode dat de Russen als dreigend gevaar voor Europa werden gezien. Dus als je een beetje “rood” getint was, nou, dan was je bijna een misdadiger. Maar als kunstenaar ben je juist degene die met al die politieke ideologiën naar buiten durft komen. De kunstenaar is bijna altijd verder dan de gewone mensen. Het is natuurlijk wel zo, dat het spelen, het toneel zelf, asynchroon gaat met wat er op het wereldtoneel gebeurt. Je moet dat wel volgen, of in ieder geval laten zien wat er aan de hand is. Maar wij waren al veel verder met bepaalde inzichten en wilden al tot een beter vergelijk komen, een betere verdeling in de samenleving. Dat was waarvoor wij stonden, want tot die tijd was toneel nooit met argumenten gekomen. Ze hadden alleen maar lekker gespeeld, lekker stoer, bijvoorbeeld “De drie musketiers”, of vreselijk zware stukken. Maar geen stukken over gewone problemen waar mensen mee bezig zijn. Wij vonden juist dat toneel zo gewoon mogelijk moest zijn.

Zo gewoon mogelijk, maar toch zo gedurfd en zo kundig als maar mogelijk was. Je komt er niet mee uit, om alléén maar naturel te zijn: er moet ook nog een “body” onder zitten.

WebsiteBestellen: € 15,00Boek leneneBoek lenen
Free DownloadE-boek: € 9,- iPad/iPhoneKindle

3860total visits,1visits today