Hoofdmenu

Zandhonger

Genre: Verzamelband (Verhalen, Essays en Gedichten)
Auteur: Mark Baltser
ISBN: 97-890-79418-77-0 (Paperback)
Verschenen: 31 Maart 2019
Prijs: € 23,75
Websitewww.jvank.nl/Zandhonger

Op 31 maart 2019 is de verzamelbundel van Mark Baltser, getiteld

 ZANDHONGER 

onder grote belangstelling in Utrecht gepresenteerd. 

Mark Baltser is het pseudoniem van Albert Balt (1951). Hij debuteerde in 1992 met -de roman Narcissus’ Echo uitgegeven door Querido.  Veel van zijn essays en literair proza zijn verschenen in verschillende tijdschriften waaronder Yang, Dietzsche Warande & Belfort, Revisor, Extaze en Gierik

BESCHRIJVING

Het boek bestaat uit drie delen: Verhalen, Essays en Gedichten.

Het eerste deel heet Steenoog
De personages in deze verhalen zijn vaak ietwat monomaan en ze hebben gemeen dat ze er alles aan doen om op te gaan in iets anders dan in zichzelf.

Het tweede deel, de Essays, heet Terugkeren doe je niet.
De meeste zijn eerder verschenen, in één van de bovengenoemde tijdschriften. De thematiek van de Metamorfose is verwant aan de thematiek in de verhalen maar wordt met andere middelen benaderd. 
In veel essays wordt het gedachtegoed van een kunstenaar of een filosoof onderzocht (o.a. Deleuze, Benjamin, Klossowski, Opalka, Nietzsche, Beuys, Nãgãrjuna).
Waarin zij overeenstemmen is dat zij het worden centraal stellen, niet het zijn.
De vraag die in deze essays centraal staat is waar dit ‘worden’ op uitloopt, waar het naar toe gaat en of er iets bereikt wordt of juist niet.

Het derde deel, de gedichten, heet De Onzichtbaarheidsmantel
Onzichtbaarheid blijkt geen ideaal te zijn dat kan worden nagestreefd, eerder iets waar je in terecht kunt komen, in kunt ronddwalen zoals in een droom.

Fragment uit het verhaal: STEENOOG

De pantoffels van mijn vader
Als ik de volgende ochtend met een ontbijt zijn kamer binnen loop, staat mijn vader inzijn pyjama naast zijn bed. Er is iets, maar wat het is kan ik zo gauw niet ontdekken. Jeppe, Jeppe, zegt hij. En dan zie ik dat zijn kruis helemaal nat is. Ach, zeg ik, ach. Hij knikt en zegt dat het niet zo erg is. Toen ik uit bed stapte omdat ik heel erg nodig moest plassen, kwam de plas juist toen ik met alle mogelijke moeite het plassen wilde inhouden. Hoe meer hij het woord plas en plassen in de mond neemt, des te machtelozer indruk hij maakt. Hij staat erbij als een keeper die per ongeluk de bal heeft doorgelaten.

Terwijl ik zijn bed afhaal ruik ik hoe oud mijn vader is. Ik stop het beddengoed en zijn kleren in de wasmachine. Als we samen koffie drinken stel ik stel voor om na de lunch een kleine wandeling te maken. Hij knikt, maar zegt niets. Soms kijkt hij me aan alsof hij me voor het eerst ziet. Om te kunnen wandelen, heeft hij zijn hoed nodig, zegt hij dan uiteindelijk. Maar de hoed is onvindbaar. Zo kan ik straks niet over straat, jongen, bromt hij. Mijn hoed beschermt me, dat weet je toch. Ik verzet geen stap zonder hoed. Zonder hoed val ik. De hoed is een stok, een extra oog voor me. Als ik hoge hakken hoor aankomen, zie ik de benen al die erbij horen en vergeet ik dat ik aan het wandelen ben. Snap je dat, jongen? Bovendien ben ik met hoed op veel zachter van binnen. Ik kan een brood kopen zonder koude rillingen te krijgen. Met hoed op denk ik zelfs dat dood gaan geen pijn doet.

—————————————————
—————————————————

 

Fragment uit het essay
NIETS DAN LEEGTE:

De leegte van Johan Cruyff
Vertoeven in het hart
van de verbindingslijnen
de eeuwige jachtvelden om hem heen
de straatstenen in zijn schoenen
de aanraking van de bal
voor de bal uit
blind en toch gegeven.

Niets is vergelijkbaar
de loop van zijn voet
het  aardse geluk in een dribbel
het  gras van de mensheid
op zondag gemaaid en omgeploegd
volgens de logica
van zijn instinct
voor het ongeziene.

  

       Uit DE ONZICHTBAARHEIDSMANTEL:

       Droom van onzichtbaarheid
       Reikhalzend kijkt hij uit naar zijn nieuwe jas
       in de spiegel ziet hij nog een keer
       wie hij is
       geweest voor de kledingswissel.

       De jas zit hem als gegoten
       mooi is hij niet
       maar een vaas bloemen of een gelakte tafel
       is voortaan ook niet meer mooi.

       Het einde van een tijdperk dient zich aan
       het onzichtbare zal zijn ogen op doen lichten
       maar hij hoeft er geen schilderij van Picasso
              voor te kennen
       noch een broek voor aan te doen om te gaan dansen.

       Hij ritst de jas dicht
       het is zijn onzichtbaarheidsmantel
       waar hij nu is, dat weet niemand
       hij kan er niet meer uit.

Website

Bestellen bij AKOBestellen bij bol.com

3790total visits,1visits today